Ik ben wat dat betreft afgelopen jaren een kei geworden in ballen laten vallen op momenten dat ik voel dat dat nodig is. Zo ook afgelopen periode. Want afgelopen periode vroeg wat meer van mij als moeder. Ondanks dat ik zag dat de kinderen heel rustig en in terug in balans kwamen.. balanceerde ik zelf het ene moment in overgave voor hoe de situatie was en is en het ander moment in frustratie over hoe de sitautie was. Tegelijkertijd kan ik óók de andere kant zien. De extra tijd samen die ik met de kinderen heb. En dat ik hoop dat ze later als ze groot zijn terug kunnen kijken dat ze hier bij mij thuis en geborgen voelden.
Beluister je liever tijdens een wandeling? Zet dan de podcast aan. Of lees hieronder verder…
Wat mij heeft geholpen is weer even de balans opmaken.
Wat heb ik nodig om als moeder te blijven functioneren. Ik merk sinds de burn-out 5 jaar geleden heeeeel goed wanneer ik behoefte heb aan me-time. Echt even tijd voor mijzelf, wat we uiteindelijk allemaal nodig zijn. Om even bij te komen van prikkels, weer even voelen of ik nog de juiste richting op ga. Om vervolgens ook weer opgeladen en weer helemaal 100% er te kunnen zijn voor de kinderen.
Maar dit is dus wel iets wat ik heb moeten leren.
Want mijn eigen moeder was bijvoorbeeld altijd thuis. Ik kan me niet herinneren dat zij echt tijd voor zichzelf nam. En naast dat ik dat voorbeeld niet heb gehad, had ik ook nog last van mijn eigen overtuigingen.
- Wie ben ik nou om de kinderen bij hun pake en bepppe (= opa en oma) te brengen.
- Het zijn toch mijn kinderen?
- Andere moeders kunnen het toch ook allemaal combineren?
- Ik heb er toch zelf voor gekozen moeder te willen worden?
Voor de burn-out ging ik ook altijd door. En afgelopen periode ging ik in eerste instantie óók gewoon door. Omdat ik in mijn ogen geen andere keus had. Maar, toen ik merkte dat ik op mijn tenen ging lopen, sneller kortaf reageerde, ook echt spanning en druk op mijn borst kreeg wist ik… Dit moet anders!
Ik ben toen ook heel bewust gaan kijken naar mijn week en werkplanning.
- Welke dag / momenten ben ik vrij van werk.
- Welke momenten kunnen klanten sessies inplannen
- Welk moment is echt voor mijzelf… heeeeeeul belangijk
- Wanneer werk ik ‘aan’ mijn business… (Achter de schermen)
- En dan natuurlijk de schoolvrije dagen afgelopen periode, de vakanties. Want ook toen lag alle verantwoordelijkheid van de kinderen bij mij.
Dus weer hele duidelijke kaders geschetst en een werkdag omgeswitcht omdat dat voor nu kloppender is.
En daarbij ook kijken hoeveel afspraken ik daaromheen nog wil inplannen. Daarin ook begrenzen. Zodat het leven, ondanks dat het nu even wat meer van mij als moeder vraagt, me wel blijft ondersteunen in plaats van dat ik mijzelf voorbij ren. Want uiteindelijk ben ik daar al eens geweest…
En hoe zit dat bij jou? Heb jij duidelijke kaders voor jezelf die aansluiten op jouw persoonlijke waarden?
Zodat het jouzelf en je gezin ondersteunt. Maar ook dat je op die manier van meeste waarde kunt zijn voor de ander? Of dit nu je kids zijn, je familie of je klanten…
Uiteindelijk hebben we vaak het idee dat het lijkt dat anderen het allemaal voor elkaar lijken te hebben, maar pas wanneer je zelf durft aan te geven dat het soms ook best zwaar is, blijken er altijd meer vrouwen dit te ervaren. Inmiddels weet ik, ik hoef niet mijn moeder te zijn en ik hoef mezelf ook niet groot te houden voor alle andere vrouwen, want uiteindelijk; we all in this together. Ik kan niet meer doen dan mijn best en ook richting mijn kinderen kan ik niet meer doen dan mijn best en ze al mijn liefde geven.
En soms is liefde in de eerste plaats richting mijzelf nodig om er dan JUIST ook voor hen te zijn.
Wat ik daar verder nog over wil delen; this is called life. wij hebben allemaal zo onze uitdagingen, jij op jouw beurt de jouwe.
Dit is ook het werk wat ik doe met ‘mijn vrouwen’. Terug naar de essentie, de kern, naar wat voor jou belangrijk is. Voor jou, maar ook de wereld om je heen. Wat zijn jouw waarden?
In het leven, in je moederrol, in het ondernemerschap. Want jij bent hierin de basis. En daar balans, stabilieit en vertrouwen in aanbrengen. Want uiteindelijk komt je geluk van binnenuit. Jij hebt het zelf te voelen!
Dus ondanks dat prive meer mijn aandacht vroeg en vraagt, wat betekent;
- Grenzen stellen voor mezelf
- Goed blijven voelen wat mijn lichaam aangeeft
- Aanwezig zijn in het proces waar we als gezin doorheen gaan.
- Leiding nemen waar ik kan.
- Hulp vragen en aanvaarden.
- En daarnaast in actie komen, ondanks dat de energie er niet al-tijd is.
Waarom ik dit deel? Enerzijds omdat ik ervan houd om gedachtenspinsels te delen én omdat ik weet dat er mensen zijn die mij volgen op social media of die ook te maken hebben met scheiden / co ouderschap of die hun kids om wat voor reden alleen opvoeden.
Daarbij, wees objectief. Op social media zien we zoveel; leuke plaatjes. het Ideale leven. de perfecte plaatjes die soms kunnen schuren. En je doen laten afvragen wat jij verkeerd doet. Maar weet dat achter iedere glimlach wel IETS schuilgaat.
Het mooie; juist door alles wat je mee hebt gemaakt en meemaakt. Vormt dat je. Je leert. Je ontdekt. Je schaaft bij. Wat wil ik? Wat maakt mij echt gelukkig? Wat vind ik belangrijk? En daarin jezelf dan vinden en soms ook terug vinden.
Wil jij dat ik met je meekijk. Weer terug naar de kern. Naar dat wat voor jou écht belangrijk is? Voor jezelf? En juist ook voor de wereld om je heen? Stuur mij dan een DM op Instagram @byjantine.nl of vraag een kennismaking aan.